یک رباعی
آن حادثه ام کـــــه بخـــت را می شکند
آن شوق که کوه سخــت را می شکند
حاشا که به زخم های خود سجده کنم
سجده کـمـر درخـــت را می شکند
آن حادثه ام کـــــه بخـــت را می شکند
آن شوق که کوه سخــت را می شکند
حاشا که به زخم های خود سجده کنم
سجده کـمـر درخـــت را می شکند